دریا عاشق بردبار
دریای شگفت انگیز با عظمت خود و تلاطم امواجش همچو عاشقی خسته که رنگش به
معشوقش
" آسمان" بسته است ؛ گاهی از شدت خستگی و دگرگونی آرامش قبل از طوفان
و گاهی با لبریز شدن کاسه صبرش پر جوش و خروش....
هنگامی که معشوقش دلی گرفته و پر از غم و اندوه دارد ، دریا از ناراحتی رنگ از خود می بازد.
و گاهی از شادابی آن نشاط خود را حس می کند . هنگامی که آسمان عزادار است ،
او نیزلباس ناراحتی بر تن میکند....
آری" دریا " ، دریا با این عشق و عظمت وصف ناشدنی خود جایگاه
همه عاشقان صبور " صدف "
و سخاوتمندانی چون " باران " است .
نوشته شده دردیماه۸۰
اینم جواب آسمون!!:
مپرسید؛ای سبکباران؛مپرسید
مرا با عشق او تنها گذارید.
غریق لطف آن دریانگاهم
مرا تنها به این دریا سپارید!
فریدون مشیری